Hola
Hier zijn we dan weer. Zijn veilig en wel in Aguas Calientes aangekomen, al was het een heel avontuur.
Het begon met onze bus, uitvoering jaren ´50, waaronder 2 paar monstertruck-wielen gemonteerd waren. We konden al vermoeden dat de weg geen autostrade zou zijn...
De eerste uren van de rit verliepen vlekkeloos. Buiten een taxi die even uit de gracht geholpen moest worden door de voltallige bus (een gezamenlijke actie van alle mannen die slechts 3 minuten kostte) en een kleine die achter ons lag te kotsen, niks bijzonders.
5km verder, plots file. Bleek dat een boom, aarde en steengruis, op de weg terecht gekomen was. Geen probleem. Er waren wegenwerken aan de gang, dus bulldozers en wegenwerkers waren bij de hand. Het heeft wel een uur en 20 min gekost voor de weg terug vrijgemaakt was en we terug verder konden rijden. Maar dan begon het echte avontuur pas. We moesten een wegomlegging volgen en moesten steil naar boven en beneden op het krakkemikkeligste wegje dat je je maar kunt voorstellen, waarbij de ganse bus bij elke haarspeldbocht een zucht van verlichting slaakte omdat we dat alweer overleefd hadden. Klamme handjes alom! (Toch zeker voor Jan met zijn hoogtevrees!)
Na acht en een half uur rijden langs prachtige uitzichten, uiteindelijk aangekomen in Santa Maria, waar we een minibus namen naar Santa Teresa (2 uur rijden). We zaten daar met 18 man in gepropt, en niet te vergeten 3 bovenop de bus. En opnieuw gaapten de afgronden net naast het modder-steen-wegje. In Bellewaerde kunnen ze daar nog iets van leren!
In Santa Teresa konden we niet meer verder reizen. Van de nood dan maar een deugd gemaakt, en in de plaatselijke warm-water-bronnen geplonsd.
Vandaag dan het laatste stuk van onze trip afgemaakt: opnieuw een ritje in een minibus van een halfuurtje, waarna we 3 uur lang te voet de spoorweg volgden (doorheen prachtige natuur by the way) om moe maar voldaan in Aguas Calientes aan te komen.
Morgen staat een wereldwonder op het programma.
Tot binnenkort!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Jantje, ik wens je een (late)gelukkige verjaardag, hopelijk heb je die niet op de bus moeten vieren! Drie dikke piepers en laat die reisverhalen maar komen, ze zijn al bijna een vast onderdeel van mijne dag geworden X X X groetjes aan nele
beste nele en jan,
Ik heb reeds genoten van jullie avonturen te lezen op jullie blog.'t Moet wel wat aanpassen zijn voor jullie, het ritme, de natuur, de wereldwonderen, 't vervoer, de mensen...aldaar! Je maakt me wel jaloes en ik denk ik niet alleen! Maar hier maken wij ook dagelijks avonturen mee! 't Weer bijvoorbeeld, tis altijd ietske anders. De weekenden zijn nooit dezelfde. Weet ge nele wie hier naast mij nu staat af te kijken ne zekere mohammed. Ge kent hem steeds zijn neus steken in andermans zaken. Maar allé ghebt de groetjes van onze moh. 'k Ga sluiten want...ja ja nele er zijn ook mensen die moeten werken hé! Denkt daar ook nekeer aan hé en in weer en wind. Want 't weer is hier friskes met vree veel water. Groetjes en geniet ervan..'t is jullie zeeer zeker gegund.
Post a Comment