Gisteren en vandaag zijn we dus op excursie geweest op het Titicacameer. Gisterenmorgen eerst de Uros bezocht, eilanden gefabriceerd door de mens. Ze bestaan uit de wortels van het riet( die voor het drijvend vermogen zorgen) waarop de bewoners meters riet stapelen, redelijk indrukwekkend. Spijtig wel dat het ganse gebeuren nu afgestemd is op de toeristen, het is momenteel dan ook hun voornaamste bron van inkomen... Je voelt je daar echt een melkkoe waar zoveel mogelijk uitgeperst moet worden, wel jammer want da verpest het wel een beetje.
S Middags na een boottochtje van een uur of drie aangekomen op Amantani, waar we de nacht zouden doorbrengen bij een plaatselijke familie. Toen we er aankwamen was de ganse familie bezig een nieuwe woning te bouwen, omdat we daar toch maar zaten te niksen vond ik het maar normaal dat ik ook de handen een beetje uit de mouwen zou steken. Vol goeie moed beginnen te helpen, tot grote hilariteit van de locals. Na een tijdje kon een oud vrouwtje het niet meer aanzien en is ze me een beetje komen helpen, wat ik een half uurtje gepresteerd had deed ze daar even in 2 minuten... Het resultaat van mijn noeste arbeid was duizeligheid en zwart voor de ogen (snel over, maar arbeid op 3800m hoogte is niet zo een goed idee), mijn enige paar kleren bedolven onder stof en zand en de gebruikelijke blaren op de handen (moet nu eenmaal zachte handjes hebben voor de job). Later nog een bergje opgeklauterd om wat pre-incacultuur op te snuiven. S Avonds stond er dan een traditioneel dansfeest op het programma ter ere van de toeristen (dagelijkse kost voor de locals). Wij werden trouwens ook uitgedost in de plaatselijke kledij, redelijk hilarisch. Goed feestje met een mega dronken gids als gevolg.
Na een deugddoed schoonheidsslaapje en een lekker ontbijtje de boot op richting ons derde en laatste eiland (Taquille) van de excursie. Terug bergje opklimmen, beetje genieten van het uitzicht, locale specialiteit uit het meer nuttigen en terug naar Puno.
Morgen vertrekken we mooi verbrand en vol goesting naar Copacabana, Bolivie, waar we aan het 2de deel van ons avontuur zullen beginnen.
Alle fotos van Peru staan op de site.
N en J
Sunday, September 30, 2007
Friday, September 28, 2007
Puno
Woensdag hielden we een verdiende rustdag, en ´s avonds zijn we naar het Teatro Municipal geweest om typisch Peruviaanse zang en dans te gaan bekijken. ´t Was wel in orde. (Foto´s volgen later.)
Donderdag dan naar Pisac geweest, op een uurtje rijden van Cusco. Daar is ook een Inca-ruïne te bewonderen. Er zijn nog massa´s andere Inca-ruïnes te bezichtigen in Peru, maar hebben het daarbij gehouden. Er kan toch niks tippen aan Machu Picchu. ´s Avonds dan een busticket naar Puno gaan kopen in de terminal. We dachten da we met een goede maatschappij zouden rijden (Cial, ondanks het accident van de verleden keer, waren we er wel content van). Bleek dan deze morgen da we bij een andere maatschappij gewupperd werden! Hadden al van andere Belgen gehoord da ze op die manier op een boemelbus terecht gekomen waren en 4 uur later dan voorzien toekwamen. Zag dat ook al gebeuren en ben eens goe mijn gedacht gaan zeggen aan de verantwoordelijke van Cial (in mijn beste Spaans), maar er kon natuurlijk niks meer veranderd worden (de bedriegers).
Ondanks een slecht begin (de chauffeur die kleurenblind bleek te zijn, aangezien hij stopte toen het groen was en begon te rijden bij rood, 2 keer stoppen voor laatkomers die door een taxi achter gebracht werden, de bus die gelijk aan 15 per uur naar boven tufte) zijn we toch nog redelijk op tijd in Puno gearriveerd (slechts 1u30 later dan voorzien).
Hebben deze avond dan een excursie geboekt voor 2 dagen. Morgen gaan we naar de Uros-eilanden en het eiland Amantani (blijven daar slapen bij een happy family), overmorgen naar Taquile. Waarschijnlijk vertrekken we dan maandag 1 oktober naar Copacabana, Bolivië.
De rest van onze verhalen volgt dan!
Groetjes, J&N
Donderdag dan naar Pisac geweest, op een uurtje rijden van Cusco. Daar is ook een Inca-ruïne te bewonderen. Er zijn nog massa´s andere Inca-ruïnes te bezichtigen in Peru, maar hebben het daarbij gehouden. Er kan toch niks tippen aan Machu Picchu. ´s Avonds dan een busticket naar Puno gaan kopen in de terminal. We dachten da we met een goede maatschappij zouden rijden (Cial, ondanks het accident van de verleden keer, waren we er wel content van). Bleek dan deze morgen da we bij een andere maatschappij gewupperd werden! Hadden al van andere Belgen gehoord da ze op die manier op een boemelbus terecht gekomen waren en 4 uur later dan voorzien toekwamen. Zag dat ook al gebeuren en ben eens goe mijn gedacht gaan zeggen aan de verantwoordelijke van Cial (in mijn beste Spaans), maar er kon natuurlijk niks meer veranderd worden (de bedriegers).
Ondanks een slecht begin (de chauffeur die kleurenblind bleek te zijn, aangezien hij stopte toen het groen was en begon te rijden bij rood, 2 keer stoppen voor laatkomers die door een taxi achter gebracht werden, de bus die gelijk aan 15 per uur naar boven tufte) zijn we toch nog redelijk op tijd in Puno gearriveerd (slechts 1u30 later dan voorzien).
Hebben deze avond dan een excursie geboekt voor 2 dagen. Morgen gaan we naar de Uros-eilanden en het eiland Amantani (blijven daar slapen bij een happy family), overmorgen naar Taquile. Waarschijnlijk vertrekken we dan maandag 1 oktober naar Copacabana, Bolivië.
De rest van onze verhalen volgt dan!
Groetjes, J&N
Wednesday, September 26, 2007
Machu Picchu
Maandagmorgen vroeg(4u45) uit de veren, want Neleke wilde bij de eersten op Machu Picchu staan. Snel een ontbijtje achter de kiezen gestoken en richting bus. Bleken daar al 100 tjoolders te staan die hetzelfde idee hadden, of wat had je gedacht... Op de vierde bus geraakt en tegen 6u boven op den berg. Had er al veel foto's van gezien, maar was toch nog onder den indruk van het schouwspel, echt fantastisch. Zijn dan eerst nog een uurtje beginnen klimmen om het geheel nog eens van hoog uit de lucht te kunnen bekijken, echt de moeite, je moet de foto's maar eens bekijken (Nele heeft er genoeg getrokken). Na een uurtje of 3 en een half rond te lopen op de eigenlijke site dan maar te voet terug naar benenden om nog een beetje slaap in te halen...
Zijn dan gaan kijken of we misschien toch niet beter de trein zouden terug nemen, met het avontuur van de heenreis in het achterhoofd (trouwens niemand die we tegengekomen zijn heeft die reis in beide richtingen gemaakt). Bleek dat de "goedkope" optie (34 dollar voor de trein en daarna nog een busreis van een uur of 2) reeds volgeboekt was en dat het goedkoopste alternatief ons 46 dollar per persoon ging kosten, de keuze werd dus voor ons gemaakt... we zouden nog eens schudden en beven.
Gisteren (dinsdag) nog maar eens vroeg (opnieuw 4u45) uit de veren (reizen is vermoeiend en niet bevorderlijk voor het humeur, mijn collega's kunnnen mijn ochtendlijke gemoedstoestand misschien even toelichten). Het begon goed, halweg onze wandeling kregen we een tropische bui op onze kop, gevolg broek doorweekt en der stonden nog enkele uurtjes buszitten op het programma, humeur naar Zenith. Maar, nadien enkel nog meevallers van formaat: rechtstreekse collectivo naar St Maria (ipv 2) en geen bus naar Cusco maar een taxi, met een fan van Michael Shumacher achter het stuur die het ritje in de helft van de heenreis geklaard heeft (4u ipv 8 uur en maar 2 euro pp duurder). Veilig was het waarschijnlijk niet, maar daar heb ik niet veel van gemerkt, want wegens plaatsgebrek in de taxi, zat ik in de koffer waar ik op mijn gemak een dutje gedaan heb. We waren dus vroeg terug in Cusco en dat zijn we gister gaan vieren in de Irisch Pub (ook te vinden in Peru, waar niet trouwens?), bleek er een West-Vlaming naast ons aan den toog te hangen. Niet verwonderlijk, want het stikt hier van de Vlamingen, we zijn der al ergens tussen de 50 en 100 tegen het lijf gelopen. De Peruvianen denken dat de Belgen conge hebben in september.
Vandaag rustdag en morgen duiken we nog eens de heilige vallei in om nog wat sites te gaan bekijken, overmorgen dan waarschijnlijk naar Puno.
De foto's van Cusco en Machu Picchu zijn gepost, zeker eens bekijken!
Tot de volgende,
Nele en Jan
Zijn dan gaan kijken of we misschien toch niet beter de trein zouden terug nemen, met het avontuur van de heenreis in het achterhoofd (trouwens niemand die we tegengekomen zijn heeft die reis in beide richtingen gemaakt). Bleek dat de "goedkope" optie (34 dollar voor de trein en daarna nog een busreis van een uur of 2) reeds volgeboekt was en dat het goedkoopste alternatief ons 46 dollar per persoon ging kosten, de keuze werd dus voor ons gemaakt... we zouden nog eens schudden en beven.
Gisteren (dinsdag) nog maar eens vroeg (opnieuw 4u45) uit de veren (reizen is vermoeiend en niet bevorderlijk voor het humeur, mijn collega's kunnnen mijn ochtendlijke gemoedstoestand misschien even toelichten). Het begon goed, halweg onze wandeling kregen we een tropische bui op onze kop, gevolg broek doorweekt en der stonden nog enkele uurtjes buszitten op het programma, humeur naar Zenith. Maar, nadien enkel nog meevallers van formaat: rechtstreekse collectivo naar St Maria (ipv 2) en geen bus naar Cusco maar een taxi, met een fan van Michael Shumacher achter het stuur die het ritje in de helft van de heenreis geklaard heeft (4u ipv 8 uur en maar 2 euro pp duurder). Veilig was het waarschijnlijk niet, maar daar heb ik niet veel van gemerkt, want wegens plaatsgebrek in de taxi, zat ik in de koffer waar ik op mijn gemak een dutje gedaan heb. We waren dus vroeg terug in Cusco en dat zijn we gister gaan vieren in de Irisch Pub (ook te vinden in Peru, waar niet trouwens?), bleek er een West-Vlaming naast ons aan den toog te hangen. Niet verwonderlijk, want het stikt hier van de Vlamingen, we zijn der al ergens tussen de 50 en 100 tegen het lijf gelopen. De Peruvianen denken dat de Belgen conge hebben in september.
Vandaag rustdag en morgen duiken we nog eens de heilige vallei in om nog wat sites te gaan bekijken, overmorgen dan waarschijnlijk naar Puno.
De foto's van Cusco en Machu Picchu zijn gepost, zeker eens bekijken!
Tot de volgende,
Nele en Jan
Sunday, September 23, 2007
Schudden en beven
Hola
Hier zijn we dan weer. Zijn veilig en wel in Aguas Calientes aangekomen, al was het een heel avontuur.
Het begon met onze bus, uitvoering jaren ´50, waaronder 2 paar monstertruck-wielen gemonteerd waren. We konden al vermoeden dat de weg geen autostrade zou zijn...
De eerste uren van de rit verliepen vlekkeloos. Buiten een taxi die even uit de gracht geholpen moest worden door de voltallige bus (een gezamenlijke actie van alle mannen die slechts 3 minuten kostte) en een kleine die achter ons lag te kotsen, niks bijzonders.
5km verder, plots file. Bleek dat een boom, aarde en steengruis, op de weg terecht gekomen was. Geen probleem. Er waren wegenwerken aan de gang, dus bulldozers en wegenwerkers waren bij de hand. Het heeft wel een uur en 20 min gekost voor de weg terug vrijgemaakt was en we terug verder konden rijden. Maar dan begon het echte avontuur pas. We moesten een wegomlegging volgen en moesten steil naar boven en beneden op het krakkemikkeligste wegje dat je je maar kunt voorstellen, waarbij de ganse bus bij elke haarspeldbocht een zucht van verlichting slaakte omdat we dat alweer overleefd hadden. Klamme handjes alom! (Toch zeker voor Jan met zijn hoogtevrees!)
Na acht en een half uur rijden langs prachtige uitzichten, uiteindelijk aangekomen in Santa Maria, waar we een minibus namen naar Santa Teresa (2 uur rijden). We zaten daar met 18 man in gepropt, en niet te vergeten 3 bovenop de bus. En opnieuw gaapten de afgronden net naast het modder-steen-wegje. In Bellewaerde kunnen ze daar nog iets van leren!
In Santa Teresa konden we niet meer verder reizen. Van de nood dan maar een deugd gemaakt, en in de plaatselijke warm-water-bronnen geplonsd.
Vandaag dan het laatste stuk van onze trip afgemaakt: opnieuw een ritje in een minibus van een halfuurtje, waarna we 3 uur lang te voet de spoorweg volgden (doorheen prachtige natuur by the way) om moe maar voldaan in Aguas Calientes aan te komen.
Morgen staat een wereldwonder op het programma.
Tot binnenkort!
Hier zijn we dan weer. Zijn veilig en wel in Aguas Calientes aangekomen, al was het een heel avontuur.
Het begon met onze bus, uitvoering jaren ´50, waaronder 2 paar monstertruck-wielen gemonteerd waren. We konden al vermoeden dat de weg geen autostrade zou zijn...
De eerste uren van de rit verliepen vlekkeloos. Buiten een taxi die even uit de gracht geholpen moest worden door de voltallige bus (een gezamenlijke actie van alle mannen die slechts 3 minuten kostte) en een kleine die achter ons lag te kotsen, niks bijzonders.
5km verder, plots file. Bleek dat een boom, aarde en steengruis, op de weg terecht gekomen was. Geen probleem. Er waren wegenwerken aan de gang, dus bulldozers en wegenwerkers waren bij de hand. Het heeft wel een uur en 20 min gekost voor de weg terug vrijgemaakt was en we terug verder konden rijden. Maar dan begon het echte avontuur pas. We moesten een wegomlegging volgen en moesten steil naar boven en beneden op het krakkemikkeligste wegje dat je je maar kunt voorstellen, waarbij de ganse bus bij elke haarspeldbocht een zucht van verlichting slaakte omdat we dat alweer overleefd hadden. Klamme handjes alom! (Toch zeker voor Jan met zijn hoogtevrees!)
Na acht en een half uur rijden langs prachtige uitzichten, uiteindelijk aangekomen in Santa Maria, waar we een minibus namen naar Santa Teresa (2 uur rijden). We zaten daar met 18 man in gepropt, en niet te vergeten 3 bovenop de bus. En opnieuw gaapten de afgronden net naast het modder-steen-wegje. In Bellewaerde kunnen ze daar nog iets van leren!
In Santa Teresa konden we niet meer verder reizen. Van de nood dan maar een deugd gemaakt, en in de plaatselijke warm-water-bronnen geplonsd.
Vandaag dan het laatste stuk van onze trip afgemaakt: opnieuw een ritje in een minibus van een halfuurtje, waarna we 3 uur lang te voet de spoorweg volgden (doorheen prachtige natuur by the way) om moe maar voldaan in Aguas Calientes aan te komen.
Morgen staat een wereldwonder op het programma.
Tot binnenkort!
Friday, September 21, 2007
Budget-reizen
Gisteren een uurtje of zes door de stad gezworven om alles eens te ontdekken, Cusco is echt een schitterende stad, ook voor mij nu ik geacclimatiseerd ben aan de hoogte. Tal van smalle steegjes waar je uren in kan verdwalen (al moet je dan echt je best doen, want de stad is niet zo groot) en vrij van smog, wat je hier van de andere steden niet kan zeggen.
Vandaag zijn we voor het eerst enkele inca-sites gaan bezoeken in de buurt van Cusco, tot 3750m, een uitdaging voor de hoogteziekte, maar geen gevolgen (oef). Nu reeds onder de indruk van de grootsheid en de bouwkunst van de inca's... Wat zal dat worden op Machu Picchu?
Morgen vertrekken we naar het nieuwe wereldwonder, omdat we het niet zien zitten om elk 73 dollar neer te tellen voor een treinreis van 4 uur (de maatschapij heeft een monopolie) hebben we een alternatieve route in elkaar gestoken, die iets meer tijd in beslag zal nemen... welgeteld 2 dagen.
We vertrekken met de bus naar Santa Maria (7 uur) dan een bus naar Santa Theresia ( 2uur) waar we zullen overnachten. Zondag nemen we de collectivo (hop on hop off busje) naar de electriciteitscentrale van waar het nog 3 uur stappen is naar agua calientes (het stadje aan de voet van Machu Pichu), hier zullen we opnieuw overnachten om dan maandag Machu Pichu te bezoeken: Dinsdag keren we dan terug naar Cuzco ( duurt maar 1dag).
Foto's waarschijnlijk vanaf woensdag online
groetjes, de budget travellers
Vandaag zijn we voor het eerst enkele inca-sites gaan bezoeken in de buurt van Cusco, tot 3750m, een uitdaging voor de hoogteziekte, maar geen gevolgen (oef). Nu reeds onder de indruk van de grootsheid en de bouwkunst van de inca's... Wat zal dat worden op Machu Picchu?
Morgen vertrekken we naar het nieuwe wereldwonder, omdat we het niet zien zitten om elk 73 dollar neer te tellen voor een treinreis van 4 uur (de maatschapij heeft een monopolie) hebben we een alternatieve route in elkaar gestoken, die iets meer tijd in beslag zal nemen... welgeteld 2 dagen.
We vertrekken met de bus naar Santa Maria (7 uur) dan een bus naar Santa Theresia ( 2uur) waar we zullen overnachten. Zondag nemen we de collectivo (hop on hop off busje) naar de electriciteitscentrale van waar het nog 3 uur stappen is naar agua calientes (het stadje aan de voet van Machu Pichu), hier zullen we opnieuw overnachten om dan maandag Machu Pichu te bezoeken: Dinsdag keren we dan terug naar Cuzco ( duurt maar 1dag).
Foto's waarschijnlijk vanaf woensdag online
groetjes, de budget travellers
Wednesday, September 19, 2007
Naar Cusco
Gisterenavond zijn we rond 2030u vertrokken vanuit Arequipa richting Cusco met een nachtbus. Alles verliep vlotjes tot onze chauffeur de lengte van zijn bus niet goed kon inschatten en het nodig vond om eens van naderbij kennis te maken met een camion die in het midden van de weg in panne stond. Gevolg: file, iedereen wakker, 2 vensters gesneuveld (foto´s volgen nog!)en extreme koude. Chance da wij helemaal vanvoren zaten. 20 minuten later terug vertrokken. Wij dachten nog, we zitten hier vast voor enkele uren, tegen da de papieren ingevuld zijn, maar dat blijkt hier niet nodig.
In Cusco aangekomen dan de taxi genomen op zoek naar een slaapplaats. De tjolietaxichauffeur wist niks zijn in de stad en wilde ons dan nog teveel aanrekenen ook! Maar da was buiten Neleke Neirynck gerekend. Discussie dus om 6 uur in de morgen en de hele straat kwam er zich mee moeien. (Funny volgens Jan)
Nu moeten we ons aanpassen aan de hoogte, want ons Jantje heeft het moeilijk. Ijl in het hoofd en af en toe een bloedneusje zijn de symptomen. Gelukkig zijn de diarree-aanvallen gestopt! (tips van de dokters zijn welkom!)
Cusco en Machu Pichu bezoeken staan op het programma de volgende dagen.
Sluutjes, Jan en Nele
In Cusco aangekomen dan de taxi genomen op zoek naar een slaapplaats. De tjolietaxichauffeur wist niks zijn in de stad en wilde ons dan nog teveel aanrekenen ook! Maar da was buiten Neleke Neirynck gerekend. Discussie dus om 6 uur in de morgen en de hele straat kwam er zich mee moeien. (Funny volgens Jan)
Nu moeten we ons aanpassen aan de hoogte, want ons Jantje heeft het moeilijk. Ijl in het hoofd en af en toe een bloedneusje zijn de symptomen. Gelukkig zijn de diarree-aanvallen gestopt! (tips van de dokters zijn welkom!)
Cusco en Machu Pichu bezoeken staan op het programma de volgende dagen.
Sluutjes, Jan en Nele
Monday, September 17, 2007
Colca Canyon
Hallo
Hier zijn we dan weer. Vrijdag zijn we dus vertrokken voor onze 3-daagse trekking. We waren met een groepje van 6: 3 Ierse meisjes (Mora, Maria en Breed), wij 2 en de gids Roy (die zogezegd engels kon, maar t was toch gene vetten). Moesten eerst 5 uur op de bus zitten voor we konden beginnen wandelen. In Cabanaconde (waar de trekking begon) hebben we eerst nog geluncht en Jan heeft dan voor het eerst alpacavlees gegeten (alpaca is familie van de lama). t Is eens wat anders.
In de eerste dag moesten we gewoon 3 uur naar beneden wandelen. Klinkt eenvoudig, maar dat was het niet, aangezien het paadje vol met stenen lag en je behoorlijk geconcentreerd moest zijn kwestie van geen enkels om te slaan. En we stonden dan nog onder tijdsdruk aangezien we voor het donker bij onze slaapplaats moesten zijn (het is hier donker om 1830u).
We zijn zonder accidenten in San Juan geraakt, en daar heeft Roy dan voor ons gekookt. t Was heel lekker, maar Jan had gelijk geen eetlust: hij had last van de hoogte.
Vroeg in ons bed gekropen (veel konden we daar toch niet doen) en s morgens waren we weer klaar om te wandelen. Het was een leuke wandeling en we zijn gestopt in het lokale museum waar we het typische alcoholische drankje uitprobeerden: geen aanrader zou ik zo zeggen!
Tegen de middag waren we op onze eindbestemming: een OASE! Na al dat afzien hadden we een plons in het zwembad wel verdiend!!! Je zal het zien op de foto´s hoe mooi het daar wel was.
´s Avonds zaten we terug vroeg in ons bed. Om 1u45 (!!!) moesten we al opstaan om in het pikkedonker de berg terug op te klimmen naar Cabanaconde. Hadden dan ook allemaal een zaklamp nodig. We hadden wel t voordeel da ´t niet warm wad en dat maakte het toch iets minder lastig. Maar ons Jantje heeft het toch moeilijk gehad. Hij kreeg weer last van hoogteziekte en heeft zich 2 keer moeten terugtrekken om een sanitaire stop te maken en veel plaats was er niet langs het paadje( get the picture?gelukkig was het donker). Enige cocasnoepjes en een coca theetje later ging het een pak beter en na 4 en een half uur klimmen waren we moe maar voldaan in Cabanaconde. Daar terug de bus op richting Arequipa. Leuke uitstap!
Gisteravond dan nog een stapje gezet met de Ierse dames, de cliche s bleken waarheid te zijn, die vrouwen drinken een aardig pintje... Zeer plezante avond afgesloten (rond half vier) in de plaatselijke "discotheek" waar de dames wel in de smaak vielen bij de plaaselijke bevolking...
Vandaag en morgen zijn rustdagen en morgenavond vertrekken we dan met de nachtbus richting Cuzco, dat wordt weer veel cocathee drinken want Cusco ligt op 3400m.
tot de volgende
N en J
Hier zijn we dan weer. Vrijdag zijn we dus vertrokken voor onze 3-daagse trekking. We waren met een groepje van 6: 3 Ierse meisjes (Mora, Maria en Breed), wij 2 en de gids Roy (die zogezegd engels kon, maar t was toch gene vetten). Moesten eerst 5 uur op de bus zitten voor we konden beginnen wandelen. In Cabanaconde (waar de trekking begon) hebben we eerst nog geluncht en Jan heeft dan voor het eerst alpacavlees gegeten (alpaca is familie van de lama). t Is eens wat anders.
In de eerste dag moesten we gewoon 3 uur naar beneden wandelen. Klinkt eenvoudig, maar dat was het niet, aangezien het paadje vol met stenen lag en je behoorlijk geconcentreerd moest zijn kwestie van geen enkels om te slaan. En we stonden dan nog onder tijdsdruk aangezien we voor het donker bij onze slaapplaats moesten zijn (het is hier donker om 1830u).
We zijn zonder accidenten in San Juan geraakt, en daar heeft Roy dan voor ons gekookt. t Was heel lekker, maar Jan had gelijk geen eetlust: hij had last van de hoogte.
Vroeg in ons bed gekropen (veel konden we daar toch niet doen) en s morgens waren we weer klaar om te wandelen. Het was een leuke wandeling en we zijn gestopt in het lokale museum waar we het typische alcoholische drankje uitprobeerden: geen aanrader zou ik zo zeggen!
Tegen de middag waren we op onze eindbestemming: een OASE! Na al dat afzien hadden we een plons in het zwembad wel verdiend!!! Je zal het zien op de foto´s hoe mooi het daar wel was.
´s Avonds zaten we terug vroeg in ons bed. Om 1u45 (!!!) moesten we al opstaan om in het pikkedonker de berg terug op te klimmen naar Cabanaconde. Hadden dan ook allemaal een zaklamp nodig. We hadden wel t voordeel da ´t niet warm wad en dat maakte het toch iets minder lastig. Maar ons Jantje heeft het toch moeilijk gehad. Hij kreeg weer last van hoogteziekte en heeft zich 2 keer moeten terugtrekken om een sanitaire stop te maken en veel plaats was er niet langs het paadje( get the picture?gelukkig was het donker). Enige cocasnoepjes en een coca theetje later ging het een pak beter en na 4 en een half uur klimmen waren we moe maar voldaan in Cabanaconde. Daar terug de bus op richting Arequipa. Leuke uitstap!
Gisteravond dan nog een stapje gezet met de Ierse dames, de cliche s bleken waarheid te zijn, die vrouwen drinken een aardig pintje... Zeer plezante avond afgesloten (rond half vier) in de plaatselijke "discotheek" waar de dames wel in de smaak vielen bij de plaaselijke bevolking...
Vandaag en morgen zijn rustdagen en morgenavond vertrekken we dan met de nachtbus richting Cuzco, dat wordt weer veel cocathee drinken want Cusco ligt op 3400m.
tot de volgende
N en J
Thursday, September 13, 2007
Gauwdieven
Hola,
Gisteren de ganse namiddag bezig geweest met onderhandelen over een goede prijs voor onze 3-daagse trekking in de Colca canyon( dieper dan de grand canyon maar minder "woest"). Goed prijsje bekomen $45 voor drie dagen alles inclusief ( behalve de toeristentax, de overheid moet er toch ook een beetje aan verdienen). We vertrekken vrijdag morgen en zullen dus een paar dagen off-line zijn.
Daar we tv hebben op de kamer gisteren nog eens een fimpje kunnen meepikken (swordfish) engels gesproken, spaans ondertiteld; dat was nog eens leuk voor de verandering.
Deze morgen op de plaatselijke markt rondgelopen, op zoek naar een extra rugzakje voor de trekking. Voor het eerst in aanraking gekomen met de wereldberoemde gauwdieven van Peru. Ze gebruikten de klassieker: bevuil de toerist en leeg zijn zakken terwijl hij verbouwereerd staat rond te kijken wie hem dat gelapt heeft. Neleke heeft dus een gigantische fluim in haar nek te verwerken gekregen ( wit, niet groen), waarna ze met zn 3en tegen haar aanschuurden, ik dacht dat ik een nieuwe variante van de salsa zag... Gelukkig waren we door zowat alle boeken voorbereid op dergelijke "aanslagen" en kon ik haar er net op tijd wegsleuren en een woedende blik was voldoende om de sloebers uiteen te zien stuiven. Haar zak ( met ritssluiting) waar haar camera inzat was op die 2 seconden wel al volledig open, maw we hebben wreed veel chance gehad...
Tot de volgende,
Nele en Jan
Gisteren de ganse namiddag bezig geweest met onderhandelen over een goede prijs voor onze 3-daagse trekking in de Colca canyon( dieper dan de grand canyon maar minder "woest"). Goed prijsje bekomen $45 voor drie dagen alles inclusief ( behalve de toeristentax, de overheid moet er toch ook een beetje aan verdienen). We vertrekken vrijdag morgen en zullen dus een paar dagen off-line zijn.
Daar we tv hebben op de kamer gisteren nog eens een fimpje kunnen meepikken (swordfish) engels gesproken, spaans ondertiteld; dat was nog eens leuk voor de verandering.
Deze morgen op de plaatselijke markt rondgelopen, op zoek naar een extra rugzakje voor de trekking. Voor het eerst in aanraking gekomen met de wereldberoemde gauwdieven van Peru. Ze gebruikten de klassieker: bevuil de toerist en leeg zijn zakken terwijl hij verbouwereerd staat rond te kijken wie hem dat gelapt heeft. Neleke heeft dus een gigantische fluim in haar nek te verwerken gekregen ( wit, niet groen), waarna ze met zn 3en tegen haar aanschuurden, ik dacht dat ik een nieuwe variante van de salsa zag... Gelukkig waren we door zowat alle boeken voorbereid op dergelijke "aanslagen" en kon ik haar er net op tijd wegsleuren en een woedende blik was voldoende om de sloebers uiteen te zien stuiven. Haar zak ( met ritssluiting) waar haar camera inzat was op die 2 seconden wel al volledig open, maw we hebben wreed veel chance gehad...
Tot de volgende,
Nele en Jan
Wednesday, September 12, 2007
Arequipa
Hola,
Ondanks da we vroeg opmoesten toch nog eenje gaan drinken maandagavond. Het was een belevenis... we waren blijkbaar in de plaatselijke coffeeshop terechtgekomen. Eerst kwamen de gebruikelijke jointjes, openlijk gerold op tafel, geen probleem voor ons maar sinds wanneer heeft Peru een gedoogbeleid? Later kwam het verband kistje voor 2 tienermeisjes, daaruit verscheen: een injectienaald, 2 grijze bolletjes (substantie niet te achterhalen), een leeg stylobuisje en zuurstofwater. Blijkbaar een leuke cocktail want toen beide tieners opnieuw op het toneel verschenen ( na zich terug getrokken te hebben in het enige toilet, wat voor wat wrevel zorgde bij de andere cliënten die hun bezoekje aan het toilet met tien minuutjes uitgesteld zagen) hadden ze een glimlach van oor tot oor terwijl er watjes nodig waren om hun neus droog te houden.
5uur later mochten we opstaan om de bus te nemen naar Arequipa. De klerk in het kantoor had ons gezegd er zeker een half uur op voorhand te zijn maar natuurlijk was er niemand in het busstation te bekennen om vier uur s morgens... De twijfel begon toch binnen te sluipen toen we daar met ons 2en in het donker stonden te wachten... gelukkig verscheen de bus net op tijd en waren we vertrokken voor en ritje van 10.30uur. De laatste uren aan een slakkegangetje van jewelste waarbij we ons afvroegen of we mss zouden moeten helpen duwen naar boven ( Arequipa ligt op 2300m). Hier nog niet veel uitgestoken: er wel al ( na veel getjool, want beiden niet zo sterk met de computer) in geslaagd om de foto´s te posten, dus zeker eens gaan kijken (link hiernaast).
Waarschijnlijk morgen nog hier en overmorgen trekking in de Colca-canyon.
Sluukes en tot de volgende
Ondanks da we vroeg opmoesten toch nog eenje gaan drinken maandagavond. Het was een belevenis... we waren blijkbaar in de plaatselijke coffeeshop terechtgekomen. Eerst kwamen de gebruikelijke jointjes, openlijk gerold op tafel, geen probleem voor ons maar sinds wanneer heeft Peru een gedoogbeleid? Later kwam het verband kistje voor 2 tienermeisjes, daaruit verscheen: een injectienaald, 2 grijze bolletjes (substantie niet te achterhalen), een leeg stylobuisje en zuurstofwater. Blijkbaar een leuke cocktail want toen beide tieners opnieuw op het toneel verschenen ( na zich terug getrokken te hebben in het enige toilet, wat voor wat wrevel zorgde bij de andere cliënten die hun bezoekje aan het toilet met tien minuutjes uitgesteld zagen) hadden ze een glimlach van oor tot oor terwijl er watjes nodig waren om hun neus droog te houden.
5uur later mochten we opstaan om de bus te nemen naar Arequipa. De klerk in het kantoor had ons gezegd er zeker een half uur op voorhand te zijn maar natuurlijk was er niemand in het busstation te bekennen om vier uur s morgens... De twijfel begon toch binnen te sluipen toen we daar met ons 2en in het donker stonden te wachten... gelukkig verscheen de bus net op tijd en waren we vertrokken voor en ritje van 10.30uur. De laatste uren aan een slakkegangetje van jewelste waarbij we ons afvroegen of we mss zouden moeten helpen duwen naar boven ( Arequipa ligt op 2300m). Hier nog niet veel uitgestoken: er wel al ( na veel getjool, want beiden niet zo sterk met de computer) in geslaagd om de foto´s te posten, dus zeker eens gaan kijken (link hiernaast).
Waarschijnlijk morgen nog hier en overmorgen trekking in de Colca-canyon.
Sluukes en tot de volgende
Monday, September 10, 2007
Nasca
Hola
Deze morgen zijn we vroeg opgestaan (5u30) om de bus richting Nasca te nemen, en zo hadden we om 9u30 al een hotelkamer, en hadden we een vliegtuigje geregeld om over de Nascalijnen te vliegen.
Tegen de middag konden we dan in een klein toestelletje voor 4 man kruipen, om de wereldberoemde lijnen vanuit de lucht te bewonderen. 1 klein nadeeltje: veel turbulentie en gedraai en gekeer met als gevolg dat Neleke Neirynck natuurlijk misselijk werd. En Jan maar lachen. Zeker toen een kotszakje werd boven gehaald! Jaja, dan betaal je 50$ voor een halfuur in de lucht, en dan hoop je dat je zo vlug mogelijk op de grond staat...
Eigenlijk hadden we wel meer verwacht van de lijnen. t Is moeilijk om in te schatten hoe groot de tekeningen eigenlijk zijn vanuit de lucht. Maar toen we wat mensjes zagen lopen, werd het toch weer wat indrukwekkender.
Verder valt er in Nasca niet veel te beleven en zullen we morgen opnieuw vroeg moeten opstaan om de bus naar Arequipa te nemen. Om 3u30 om precies te zijn. Veel gepintelier zal er dus niet inzitten vanavond. Trouwens het bier is hier wel ok (volgens Neleke Neirynck).
Hasta luego!
Deze morgen zijn we vroeg opgestaan (5u30) om de bus richting Nasca te nemen, en zo hadden we om 9u30 al een hotelkamer, en hadden we een vliegtuigje geregeld om over de Nascalijnen te vliegen.
Tegen de middag konden we dan in een klein toestelletje voor 4 man kruipen, om de wereldberoemde lijnen vanuit de lucht te bewonderen. 1 klein nadeeltje: veel turbulentie en gedraai en gekeer met als gevolg dat Neleke Neirynck natuurlijk misselijk werd. En Jan maar lachen. Zeker toen een kotszakje werd boven gehaald! Jaja, dan betaal je 50$ voor een halfuur in de lucht, en dan hoop je dat je zo vlug mogelijk op de grond staat...
Eigenlijk hadden we wel meer verwacht van de lijnen. t Is moeilijk om in te schatten hoe groot de tekeningen eigenlijk zijn vanuit de lucht. Maar toen we wat mensjes zagen lopen, werd het toch weer wat indrukwekkender.
Verder valt er in Nasca niet veel te beleven en zullen we morgen opnieuw vroeg moeten opstaan om de bus naar Arequipa te nemen. Om 3u30 om precies te zijn. Veel gepintelier zal er dus niet inzitten vanavond. Trouwens het bier is hier wel ok (volgens Neleke Neirynck).
Hasta luego!
Sunday, September 9, 2007
Zandfretten (deel 2)
Deze morgen zijn we naar Ica-stad geweest, of wat ervan overblijft, overal ligt er samengeraapt puin op de weg, nog steeds de gevolgen van de aardbeving. De mensen moeten hier alles terug opbouwen en nu blijven de toeristen ook nog weg, het laagseizoen is hier veel te vroeg begonnen, wel goed voor ons budget want de prijzen liggen nu veel lager. De locale pechvogels van de maand waren de eigenaars van de spiegelwinkel, uitleg niet nodig denk ik... Vanmorgen hier de weeklijkse parade gezien waarbij ze met zijn allen een toerke rond het plaatselijke plein lopen met de vlag van Peru en Ica terwijl ze beide hymnes zingen, de plaatselijke fanfare, de schoenpoetsers en het leger vervolledigen het plaatje. Een eerste hoogtepunt van de trip...
Deze middag naast de nu reeds traditionele duik in het zwembad, ook een beetje actief geweest: we zijn gaan sandboarden, of toch iet wat er moest op lijken. We kregen een houten plankske met wat velcro (de bindingen, veel te groot voor onze minivoetjes en regular terwijl we beiden Goofy zijn) en een stuk kaars. Wij ons afvragen of we een kaarsje moesten gaan branden in de plaatselijke kerk voor onze veiligheid, maar nee het bleek de locale wax te zijn! Na de duin te zijn opgezwoegd (normaal doen ze dat hier in buggy´s, maar daar hebben we geen soles voor) hebben we eens geprobeerd te boarden... voeten continue uit de velcro, linkse voet die plots voor staat, kortom we waren professionals. hebben dan maar sleetje gespeeld. Veel leuker en een pak eenvoudiger. Wedstrijdjes omtersnelst. Het waxen bleek meer dan noodzakelijk want zonder kaars gleed da spel echt nie! Met kaars supersnel, waardoor remmen noodzakelijk was, gevolg: zandfretten!!! (Funny!)
Morgenvroeg nemen we de bus naar Nasca, waar t de bedoeling is da we de beroemde lijnen vanuit de lucht kunnen bewonderen.
Wordt vervolgd.
Groetjes uit de oase
Deze middag naast de nu reeds traditionele duik in het zwembad, ook een beetje actief geweest: we zijn gaan sandboarden, of toch iet wat er moest op lijken. We kregen een houten plankske met wat velcro (de bindingen, veel te groot voor onze minivoetjes en regular terwijl we beiden Goofy zijn) en een stuk kaars. Wij ons afvragen of we een kaarsje moesten gaan branden in de plaatselijke kerk voor onze veiligheid, maar nee het bleek de locale wax te zijn! Na de duin te zijn opgezwoegd (normaal doen ze dat hier in buggy´s, maar daar hebben we geen soles voor) hebben we eens geprobeerd te boarden... voeten continue uit de velcro, linkse voet die plots voor staat, kortom we waren professionals. hebben dan maar sleetje gespeeld. Veel leuker en een pak eenvoudiger. Wedstrijdjes omtersnelst. Het waxen bleek meer dan noodzakelijk want zonder kaars gleed da spel echt nie! Met kaars supersnel, waardoor remmen noodzakelijk was, gevolg: zandfretten!!! (Funny!)
Morgenvroeg nemen we de bus naar Nasca, waar t de bedoeling is da we de beroemde lijnen vanuit de lucht kunnen bewonderen.
Wordt vervolgd.
Groetjes uit de oase
Saturday, September 8, 2007
welcome in paradise
Vandaag hebben we de bus genomen van Lima richting zuiden, ICA. We hebben onze ogen uitgekeken toen we de ruïnes zagen, gevolgen van de aardbeving. De mensen zijn hier bezig met hun huizen her op te bouwen, terwijl ze in tentjes wonen. Echt triestig.
Na een rit van 5 uur, en een temperatuurverschil van 15 graden, aangekomen in Ica. Onmiddellijk verlegd naar een dorpje gelegen op 5 km, die bekend is om zijn oase (Huacachina). Ja je leest het goe: 30 GRADEN. Een OASE, omringd door metershoge duinen, net als in de Sahara. Deze plaats is trouwens bekend voor het sandboarden. Hebben ons geïnstalleerd in een hotelletje, waar we ons onmiddellijk aan het zwembad konden nestelen! Echte giris zijn we. En te bedenken da we vanmorgen were ons 4 lagen aan hadden!!! We vinden het hier dus wel OK.
Groetjes van de zandfretters
Na een rit van 5 uur, en een temperatuurverschil van 15 graden, aangekomen in Ica. Onmiddellijk verlegd naar een dorpje gelegen op 5 km, die bekend is om zijn oase (Huacachina). Ja je leest het goe: 30 GRADEN. Een OASE, omringd door metershoge duinen, net als in de Sahara. Deze plaats is trouwens bekend voor het sandboarden. Hebben ons geïnstalleerd in een hotelletje, waar we ons onmiddellijk aan het zwembad konden nestelen! Echte giris zijn we. En te bedenken da we vanmorgen were ons 4 lagen aan hadden!!! We vinden het hier dus wel OK.
Groetjes van de zandfretters
Friday, September 7, 2007
Lima dag 2
t Is hier momenteel 1920u en ik (Nele) heb 3 truis aan + thermisch ondergoed en heb nu juist geen koud. Heb ook al een snotvalling (combinatie van de koude + mijn stofallergie) en we zijn er allebei in geslaagd om te verbranden vandaag met als gevolg dat we alle2 een rode kop hebben. Je moet het maar kunnen om te verbranden als je de zon welgeteld een halfuur gezien hebt!
Enkele weetjes over Lima (voor de geïnteresseerden):
* Er lopen hier massaal veel flikken rond, al dan niet met een tankske.
* Verkeerslichten worden hier soms vervangen door een flik in een geel bakske, al trekt er zich hier niemand veel aan van de verkeersregels.
* Er hangt massaal veel smog. Echt ongelofelijk. t Is hier erger dan in Athene (net zoals het vervoer ook erger is dan in Athene)! Vandaar waarschijnlijk de opstoot van mijn allergie.
* Het leven is hier behoorlijk goedkoop: voor nog geen 2€ heb je hier 3 gangen en een drankje! We moeten wel eerlijk bekennen dat het geen haute cuisine is, maar t is wel ok! Zelfs voor een vegetariër als ik valt er hier wat te regelen als ik mijn beste spaans boven haal. (Ter info voor Ana: gisteren een slaatje en daarna pasta met groenten en vandaag een grieks slaatje en daarna een groentenomelet met rijst.) We kunnen niet klagen. Alhoewel we niet echt happig zijn om van da drankje te drinken, kwestie van de darmen wat te sparen!
Zo, tot zover de update. Tot de volgende keer!
Jullie avonturiertjes
Enkele weetjes over Lima (voor de geïnteresseerden):
* Er lopen hier massaal veel flikken rond, al dan niet met een tankske.
* Verkeerslichten worden hier soms vervangen door een flik in een geel bakske, al trekt er zich hier niemand veel aan van de verkeersregels.
* Er hangt massaal veel smog. Echt ongelofelijk. t Is hier erger dan in Athene (net zoals het vervoer ook erger is dan in Athene)! Vandaar waarschijnlijk de opstoot van mijn allergie.
* Het leven is hier behoorlijk goedkoop: voor nog geen 2€ heb je hier 3 gangen en een drankje! We moeten wel eerlijk bekennen dat het geen haute cuisine is, maar t is wel ok! Zelfs voor een vegetariër als ik valt er hier wat te regelen als ik mijn beste spaans boven haal. (Ter info voor Ana: gisteren een slaatje en daarna pasta met groenten en vandaag een grieks slaatje en daarna een groentenomelet met rijst.) We kunnen niet klagen. Alhoewel we niet echt happig zijn om van da drankje te drinken, kwestie van de darmen wat te sparen!
Zo, tot zover de update. Tot de volgende keer!
Jullie avonturiertjes
Thursday, September 6, 2007
Vertrokken!!!!
Gisteren na een dagje in de vlieger zitten ( 2u naar Madrid en 11u naar Lima (zonder film trouwens, ons teeveetje was kapot en gezeten in een slechte stoel)), s avonds gearriveerd in Lima . 17u30 locale tijd, in België wast op da moment al na middernacht (Ze komen hier 7 uur achter); We waren dus redelijk vermoeid bij aankomst aan ons 2 sterren hotel in de bronx van Lima (Breña). Onze taxi chauffeur bleef maar zeggen da toeristen toch beter in een ander deel van Lima logeren, maar we wouden (met een klein hartje weliswaar) van geen wijken weten. Gelukkig want t valt hier best mee voor 11 dollar per nacht (ontbijt inclusief). t Is wel behoorlijk koud op de kamer: hebben ons thermisch ondergoed al moeten boven halen!!! (verwarming was niet inclusief!!!)
Vandaag hebben we dan aan sight seeing gedaan. Eerst naar het centrum, waar we ons niet al te veilig voelden; maar we zijn nog niet gezakkenrold! Veel viel daar toch niet te beleven,dus dan gingen we met het locale, hippe vervoer (minibus met propper) voor 25 cent naar het toeristische gedeelte: Miraflores, aan de oceaan.
Morgen gaan we verder met het verkennen van Lima en zaterdagmorgen vertrekken we naar Ica, waar we de gevolgen van de aardbeving zullen zien. Ramptoerisme ten top!
Tot binnenkort!
Jan en Nele
Vandaag hebben we dan aan sight seeing gedaan. Eerst naar het centrum, waar we ons niet al te veilig voelden; maar we zijn nog niet gezakkenrold! Veel viel daar toch niet te beleven,dus dan gingen we met het locale, hippe vervoer (minibus met propper) voor 25 cent naar het toeristische gedeelte: Miraflores, aan de oceaan.
Morgen gaan we verder met het verkennen van Lima en zaterdagmorgen vertrekken we naar Ica, waar we de gevolgen van de aardbeving zullen zien. Ramptoerisme ten top!
Tot binnenkort!
Jan en Nele
Subscribe to:
Posts (Atom)
