Koh Pha-Ngan

Hello

Eerst en vooral, alles nog altijd in orde met ons, maar we hebben blijkbaar onze portie tegenslagen gespaard voor het einde.
Het begon dus met mijn camera. De lens volledig om zeep, en toen we in Bangkok al de shoppingcenters afliepen in de hoop ne nieuwe kodak te kopen, of hem te laten vermaken, bleek het repareren 60euro te kosten (veel te veel geld dus) en ne nieuwe kostte evenveel als in Belgie en dan had je nog niet eens garantie! Dan maar beslist ne wegwerpcamera te kopen. Die is enkel nodig als de anderen naar huis zijn (wij blijven hier een weekje langer).

Op de nachtbus van Chiang Mai naar Bangkok zijn we dan nog bestolen ook! Da was de eerste keer van onze reis. De chauffeurs hebben s nachts in onze rugzakken zitten rommelen en ik ben 20$ armer en Jan is zijn goeie zakmes gepiereld. Zijn de volgende dag gaan klagen in het buskantoortje, maar we zullen onze dollars of zakmes niet meer terugzien.

Na 48u tjolen (met een tussenstop van 12u in Bangkok) zijn we dan eindelijk toegekomen op Koh Pha-Ngan. Prachtig eiland. Ons met taxi en bootje (met belachelijke prijzen) naar Bottle Beach laten brengen en t is dan beginnen regenen, en meer dan siesta, op t kleine strand wandelen, eten en drinken en spelletjes spelen stond er niet op t programma.

Onze vrienden waren ondertussen op een ander eiland, Koh Samui en de volgende dag stekten ze dan ook toe op Bottle Beach. Hebben daar de hele dag samen geleegaard en aan onze 'tan' gewerkt (t zonnetje deed goed haar best, bijgevolg iedereen kreeftie) en Jan is dan beginnen ziek worden. Op de trekking in Chiang Mai had hij met zijn scheenbeen tegen een bankje gebokt en da was heel beginnen ontsteken en ondertussen zat da al heel gezwollen en rood en was hij zo' n beetje aan het manken, dus is hij wat gaan rusten en is hij begonnen met dafalgans en antibiotica slikken.

De volgende dag (Jan had 39graden koorts gehad) zijn we dan naar t ziekenhuis geweest (gelukkig is Thailand wel ok qua medische zorgen en was er ook een ZH op ons eiland) en daar kregen we te horen da hij elke dag moet terugkeren naar t ZH om zijn wonde te laten verzorgen en gisteren hebben ze zijn wonde dan opengesneden en al de etter en vuiligheid eruit geduwd en Jantje heeft daar serieus afgezien want qua verdoving was t gene vetten! Omdat de taxi's hier zo duur zijn, hebben we een scooterke gehuurd om alle dagen naar t ZH te rijden en ik ben dus chauffeur... Ben wel geen talent, al zeg ik het zelf, chance dat David mij gisteren de grondbeginselen van rijden op een brommerke heeft uitgelegd!
Morgen zal de dokter ons vertellen hoeveel keer we nog moeten terugkeren naar t ZH en voorlopig zitten wij dus 'vast' op Koh Pha-Ngan. Voor Jantje is t wel spijtig want hij moet zo weinig mogelijk stappen en zwemmen kan vaneigens helemaal niet, maar we hebben een supertoffe bungalow met megaterras en zicht op parelwit strand en hemelsblauwe zee en wuivende palmies, dus t kan slechter! Voor de deur ligt ook koraal en zwemmen er tropische visjes, dus ik heb wel mijn bezighouding! Zeker omdat onze vrienden voor uitstekend leesvoer gezorgd hebben (Humo, P, Flair en de Tv-story!).

De anderen zijn vandaag naar Koh Tao om te snorkelen/duiken, voor ons staat er were een dag leegaarden op t programma.
Bieke en Davids dagen zijn wel al geteld. Overmorgen vliegen al ze naar Bangkok en de volgende dag alweer naar Belgie!

Ik blijf werken aan mijne 'tan' (dak toch een schoon kleurke heb als we terugkeren) en Jantje zal binnen 2 weken normaal zonder mankepoot terug in Belgie arriveren.

We houden jullie op de hoogte van onze avonturen (hopelijk hebben we al onze tegenslagen nu gehad).
Toedeloe!
Nele X