Hello,
De ziekenhuis saga heeft dus nog een vervolg gekregen. Donderdag op vrijdag begon mijn been plots nog dikker en nog roder te worden, nie goed dus! S morgens dan in alle vroegte terug naar het ziekenhuis, nadat we afscheid genomen hadden van onze vriendjes. David en Bieke gingen huiswaarts (nu al) en Wim en Nele waren mijn gezaag over mijn been beu en zijn naar Krabi, aan de westkust van Thailand, gevlucht. Den dokteur was ook nie echt onder den indruk van mijn been en stelde mij voor de keuze: opname of om de zes uur aan den baxter komen liggen om nen extra dosis antibiotica... Gekozen om 4* per dag naar de kliniek te crossen op ons brommerke
(ongeveer 20 min rijden). T zijn leuke tijdstippen:6, 12, 18 en 0 uur! We beginnen t daar al goed te kennen.
Ondertussen ist wel al een stuk beter: geen pijn, geen roodheid, geen zwelling. Enkel de wond moet nog toegroeien. T grootste probleem zijn nu mijn aders, ze kunnen blijkbaar nie zo goed tegen den antibiotica... De portacat is al verwijderd uit mijn rechterhand omdat da dubbeldikte zit en wa rood ziet en verplaatst naar mijn linkerhand, dat er nu ook zo begint uit te zien...
Ge moet mij hier zien rondlopen, t enige dak nog kan gebruiken is mijn linkerbeen: grappig!
Morgen ist de laatste kuur en daarna reizen we onze vriendjes achterna naar Krabi, der is daar ook een kliniek, Joepie!
Tot de volgende voor meer ziekennieuws...
Jeanke
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ik denk dat thaise eilanden vervloekt zijn!! ik heb op Koh Chang ook een paar uur aan de baxter gelegen en dagelijkse afspraak met de kliniek, een wonde (opgelopen bij het snorkelen) was ook serieus beginnen ontsteken en ik had een olifantenpoot !
Post a Comment