Gisteren aangekomen in de hoogste stad van de wereld, Potosi. Voor het eerst kennis gemaakt met de traditionele stakingen in Bolivie, de ganse stad afgesloten, geen auto die binnen of buiten kon. Bussen dus ook niet, wij dus gedropt aan de rand van de stad en een kleine wandeling voor de boeg (25 km volgens de buschauffeur) op 4000m en steil omhoog, leuk vooruitzicht... Bleek dat de chauffeur een grappenmaker was en dat het maar 25 minuten duurde, gelukkig.
De excursie naar de zoutvlaktes en Zuid-Lipez (met maatschapij:Toñito) was echt een succes, prachtige natuur, kortom een aanrader! Verschillende soorten omgeving die elkaar opvolgen binnen enkele km: woestijn, bergen in verschillende kleuren, lagunes alweer in alle kleuren, geisers op 5000m hoogte...
Spijtig enkel dat ondergetekende iets verkeerd binnengespeeld heeft waardoor zijn maagske op dag 2 niet echt in form was. Het gevolg: den jeep die regelmatig met gierende banden mocht remmen en 4 kotssesies van elk een beurtje of 4, k moe nie uitleggen dat er na 2 sessies nie veel meer in t maagske zat, dus da die 2 laatste sessies een klein martelingske waren, handen en knieenstand en zelfs plat op de buik midden de woestijn, gezellig. Tegen de middag het maagske min of meer onder controle, al bleef het een ware kwelling om nog een uurke of vier in den Jeep rond te scheuren over onbestaande wegen...
Voor morgen hebben we een excursie geboekt naar de mijnen van Potosi (vroeger zilvermijnen, maar die hebben de Spanjaarden 2 eeuwen lang leeggeroofd. Nu nog een beetje verlieslatende tinontginning.), weeral ne vorm van ramptoerisme waarbij we de plaatselijken toch een beetje steunen (zo stellen we ons gemoed toch gerust).
groetjes Jan
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment